Kinderverhalen

Kabouter Christiaan Cornelis                                               

         en de oude wijze mol

Hallo. ik ben kabouter Christiaan Cornelis. Maar je mag me ook wel Kabouter Chris noemen hoor. Heb je zin om mee te gaan op avontuur? Ik woon in een mooi groot kabouterbos samen met mijn papa, mama en mijn kleine broertje. We hebben een heel mooi huis. Een rode paddenstoel met witte stippen.

Op een dag was Kabouter Christiaan Cornelis aan het wandelen in het bos. Daar ontmoette hij de oude wijze mol.

“Hallo meneer mol. Hoe gaat het met u? Met mij gaat het goed en hoe gaat het met jou Kabouter Christiaan Cornelis? Nou, eigenlijk wel goed. Ik liep een beetje te denken? Waar was je over aan het nadenken? Wie was er nou eerder, de kip of het ei? Loop je daarover na te denken? Ja, en ik kom er maar niet uit. Een kip wordt geboren uit een ei, maar een ei wordt niet eerder gelegd dan dat de kip het ei legt? Weet u hoe dat zit meneer mol? Nou om eerlijk te zijn, weet ik het niet. Dat is 1 van de geheimen van het bos. Heeft het bos veel geheimen? Ja hoor een heleboel.

Hoe is het bos een bos geworden bijvoorbeeld. Hoe komt het dat je in sommige paddenstoelen kunt wonen en in sommige andere paddenstoelen niet. Bij ons in het bos vindt je wel vossen, maar geen tijgers. En in andere bossen vindt je wel tijgers, maar geen vossen. Niemand die daar echt een antwoord op kan geven, ook ik niet. Dank u wel meneer mol voor de hulp.”

“Mag ik u nog wat vragen meneer mol? Maar natuurlijk, stel je vraag maar. Hoe vindt u uw weg beneden en boven de grond? Kijk en daar kan ik wel een antwoord op geven.

Met de haren op mijn snuit en op mijn voorpoten vind ik mijn weg. Met horen, voelen en ruiken weet ik ook precies waar ik ben en waar er regen is en hoe warm / koud het is. Dit is heel makkelijk. Vooral omdat ik zeer slecht kan zien.

Ik vind het niet fijn als het heel erg droog is, maar ik vind het ook niet fijn als er teveel water om me heen is. Ik vind het ook erg leuk om een heleboel gangen te graven onder de grond. Dank u wel meneer mol. Tot de volgende keer!”

En zo had Kabouter Christiaan Cornelis weer wat geleerd.                                        

Tot de volgende keer allemaal!